De intro van mijn volgend bericht! 🙂 (09/01/2020)
Hallo hallo allemaal!
Alvast nog een heel gelukkig nieuwjaar vanuit Australië! 🙂 Het is al een tijdje geleden dat ik hier nog iets gepost heb. De laatste keer vloog ik nog naar Sumatra in Indonesië en ondertussen heb ik al een dik half jaar in Australië gewoond! Van mijn plan om in acht maanden zowel de Stille als de Atlantische oceaan over te steken is ook niet veel in huis gekomen! Ondertussen ben ik meer dan een jaar aan het reizen en heb ik nog geen van beide gezien 🙂
Ik ben ook al maanden een bericht aan het plannen maar het is er nog niet van gekomen! Ik weet helemaal niet meer waar te beginnen en momenteel wonend op een eiland waar internet een schaars goed is, helpt niet! 😀 Ook vandaag ga ik het !!!voorlopig!!! nog kort houden tot ik ergens een dag kan vinden waar ik mij hier in het enige cafe (en de enige plaats op het eiland met goed internet) jullie geen halve maar hele update kan geven! 🙂 Aangezien ik slechts een 8-tal uren in België heb doorgebracht in 2019 kon ik mij niet voornemen om meer te reizen, ik zal dan maar proberen om wat regelmatiger updates te geven 🙂
Blijven lezen want vanaf hier wordt het echt belangrijk! 😀 Ik weet dat ik jullie in het laatste jaar een beetje van het ene kanaal naar het andere heb gestuurd. Begonnen met Instagram om dan via YouTube en Messenger naar WhatsApp te verhuizen waar mijn nummer al eens per land kon verschillen en een aparte blog waar ik duidelijk niet veel op gepost heb. De manieren om mij te contacteren of nieuws te ontvangen is bijna even vaak aangepast geweest als mijn reisplannen 😀 Maar goed, waar ik vroeger enkel een website had voor de muziek gerelateerde dingen heb ik deze na dit jaar herwerkt tot een website waar reizen en muziek een even belangrijke rol spelen. Deze website (www.yentldoggen.com) zal vanaf nu het kanaal zijn waar zowel videos, blogs en ander reisnieuws zal verschijnen! 🙂 Deze post is dan ook de laatste die op dit blog zal verschijnen! Indien jullie verdere updates willen, gelieve jullie dan te begeven naar http://www.yentldoggen.com en aan te melden voor de nieuwsbrief! 🙂 Ik beloof plechtig dat dit de laatste keer is dat ik van kanaal zal veranderen en deze keer trouw blijf aan mijn eigen website!
Graag wil ik ook iedereen enorm hard bedanken voor alle leuke telefoontjes in de afgelopen maand(en), voor de cadeautjes die helemaal tot in Australië geraakt zijn, de lieve berichtjes, de verjaardagskaarten, de brieven en alle andere dingen! 🙂 Jullie zijn de max! Mijn verjaardag, kerstmis en nieuwjaar vieren op een bijna onbewoond eiland is een aparte ervaring maar het was fantastisch om op al deze verschillende manieren toch met thuis verbonden te zijn! Super hard bedankt! 🙂
Veel liefs en tot snel! 🙂
En niet vergeten te abonneren op mijn website voor verder updates!
En ook niet vergeten om van 2020 een topjaar te maken! 🙂
En ook niet vergeten dat ik jullie allemaal graag zie! ❤
Yentl Doggen
Day 150! (30/05/2019)
Hallo daar allemaal!
We hebben alweer een volgende mijlpaal bereikt! 150 dagen is het ondertussen geleden dat we het nieuwe jaar hebben ingezet. Voor mij wilt dat zeggen dat ik al 150 dagen opeenvolgend aan het rondreizen ben. Het begint hier dan ook stilletjes aan een hele opstapeling van slaapplaatsen, vliegtuigen, ervaringen en zelfs landen te worden. Ik probeer het allemaal goed bij te houden, maar ik voel dat sommige lijstjes nu toch wel echt lang beginnen te worden. En het best van al? Er is helemaal nog geen einde in zicht!
Na de eerste vijf weken met veel energie vijf landen in Zuidoost-Azië te doorkruisen moest ik toch even schrikken toen ik aan het eind van mijn drie maanden trip in Australië kwam. Ik was al meer dan 4 maanden aan het rondreizen en had zelfs op die drie maanden in Australië niet eens gezien wat er gepland stond. In plaats van verder te reizen naar Nieuw-Zeeland is er toen de beslissing gevallen om terug te gaan naar Australië om de rest van de planning af te maken. Bij die beslissing kwam er helaas een probleem kijken. Mijn budget is helemaal niet uitgerekend op een terugkeer naar Australië, laat staan daarna nog verder te reizen naar Nieuw-Zeeland. De enige oplossing die ik hiervoor heb gevonden is een tijdje te werken in Australië en wat geld te sparen om de rest van dit land te verkennen en de andere landen die ook nog op het lijstje staan. Maar ik kon toch helemaal niet beginnen werken na vier maanden rondreizen, dat zou wel heel snel zijn? En daar kwam Indonesië opeens mee op de planning! Hoe lang? Wel op zijn minst twee maanden zodat ik toch de eerste 6 maanden van mijn reis zou kunnen rondreizen! En laat nu het toeval bestaan dat vandaag op 150 dagen die reis door midden wordt gedeeld. Vanavond terug het vliegtuig op en na drie weken Java en een weekje Bali start ik morgen dag 151 in Sumatra.
Werken in Australië? Wat wilt dat nu precies zeggen? Voor jullie betekent dat vooral dat iedereen meer dan welkom is om mij de volgende maanden (vanaf exact 1 juli) te komen bezoeken in Melbourne! Voor mij wilt dat zeggen dat ik wellicht (als alles goed gaat) in de rest van 2019 niet meer op Belgische bodem zal landen. Hoe lang ik in totaal zal wegblijven is nog niet geweten maar met een tijdje te werken en wat verder te reizen zal het dus niet meer voor dit jaar zijn. Moest het nu eventueel (kan altijd, je weet maar nooit) niet lukken om Melbourne te bezoeken dit jaar ben ik natuurlijk maar zo ver weg als je zelf wilt. Ik blijf steeds actief op onze gekende sociale media moest je mij een keertje willen bellen om welke reden dan ook, altijd welkom! Het kan soms afhankelijk van de tijdzone en hoe mijn dagen eruitzien eventjes duren, maar ik probeer mijn berichten niet onbeantwoord te laten!
Genoeg over het logistieke en meer over het reizen zelf! Op een klein maar vervelend scooter ongelukje na kan ik helemaal niet klagen. Ik moet toegeven dat het een beetje een jammer gevoel is wanneer je het reizen wat minder begint te appreciëren. Minder appreciëren is niet echt het goede woord maar na zeer intensief rond te reizen zonder al te veel rust te nemen worden sommige dingen standaard. Het is helemaal niet zo spannend meer om je rugzak te maken en naar een andere plaats te gaan en dingen bezoeken of zien is een dagelijkse gewoonte. Ik ben het natuurlijk helemaal niet moe en ben nog steeds superblij dat ik hier ben en dit aan het doen ben maar het begint wel stilletjes aan door te wegen. Aan het eind van mijn drie maanden Australië voelde ik de vermoeidheid toeslaan. Opnieuw van land veranderen en richting Indonesië reizen heeft me wel wat energie gegeven en nu met bijna twee weken rustig aan te moeten doen wegens mijn ongelukje (ik heb jammer genoeg ook het filmen daardoor wat verwaarloost, zoals wel duidelijk zal worden in de volgende filmpjes) kan ik al niet wachten tot ik weer wat gekke dingen kan doorkruisen op mijn bucket list! Maar ook nu voel ik dat ik niet helemaal ben uitgerust of de voorbije maanden heb kunnen verwerken. Het is tegen mijn eigen verwachting in maar ik kijk er naar uit om een tijdje in Melbourne op dezelfde plaats te kunnen blijven en terug wat routine op te bouwen. Ik besef heel goed dat het niet lang zal duren tegen dat de reiskriebels het weer over nemen maar voor nu hoor je me helemaal niet treuren om terug aan het werk te gaan!
En wat nog meer na 150 dagen? Ik ben het wel echt moe om heel de tijd dezelfde kleren te dragen! De geplande post op mijn website met de inhoud van mijn rugzak laat ondertussen al lange tijd op zich wachten maar ik heb maar drie t-shirts en drie korte broeken bij! Dat wilt dus zeggen dat ik heel de tijd aan het switchen ben tussen drie dezelfde t-shirts en ik ook al 150 dagen geen lange broek meer heb gedragen. Haha, het komt er vooral op neer dat ik elke vijf dagen (jups, elke vijf en soms zelf zeven dagen! De investeringen in mijn reiskleding waren het dus alvast helemaal waard) tegen mezelf moet zeggen, allez, dit t-shirt? Dat is nu al lang geleden dat ik dat nog heb gedragen! De lawaaierige mensen, koude douches en vuile hostels uit de vorige post’s storen mij ondertussen niet meer. Die zijn een deel van mijn leefwereld. Zelfs aan die dingen geraak je helemaal gewoon! Ik heb mijn levensstandaard wat moeten verlagen, maar dat is een detail.
Ik hoor sommige onder jullie al denken, is het daar nog wel plezant? Ik kan jullie alvast verzekeren dat het hier nog steeds supergoed gaat en is en deze beslissing nog altijd een van de beste ooit is. Ondanks mijn ongelukje en de vermoeidheid heb ik het hier nog steeds ontzettend hard naar mijn zin. Het niet weten welke dag het is, wat je de volgende dag gaat doen of waar je zelfs die avond eigenlijk gaat slapen is een heerlijk gevoel! Als ze mij op een zaterdag komen vragen of mee ik iets ga drinken omdat het zaterdag is en ik helemaal geen zin heb om weg te gaan die avond, kan ik dan ook alleen maar antwoorden. Zaterdag? Het is elke dag zaterdag!
Anyway, dat zal het zijn voor deze post Ik heb over drie uur een vliegtuig, moet nog langs de apotheker, weet nog niet hoe ik aan de luchthaven zal geraken en mag de nacht weeral maar eens doorbrengen op Kuala Lumpur luchthaven (ik moet gelukkige deze keer een visum voor Maleisië aanvragen om een stempel te krijgen dat ik het land ben binnengegaan om meteen weer om te draaien het land te verlaten zodat ik voor mijn 30 dagen gratis Indonesische visum officieel Indonesië heb verlaten). Daarna weer het vliegtuig op naar Sumatra en ik heb nog helemaal geen idee wat en waar er daar te zien is of waar ik zelfs vanuit de luchthaven heen zal gaan #mydailylife
Veel liefs & love you all!
Tot snel, Yentl Doggen
Where did I sleep? (10/05/2019)
Hey allemaal! 🙂
Ik ben nu al meer dan een week tegen mezelf aan het zeggen dat het tijd is om een nieuwe blog te schrijven. Helaas laat de inspiratie het op dit moment een beetje afweten. Niet dat er niets meer gebeurd is want zoals de meeste al gezien hebben zit ik niet meer in Australië. Voorlopig zit het schrijven er echter nog niet in. Als de woorden niet vloeien ben ik niet zo tevreden met wat ik schrijf en post ik de blog meestal niet. Nog eventjes geduld dus 🙂
Maar Yentl? Waarom dan deze post? Wel, dat zal ik jullie kort vertellen!
Op mijn website is er zopas een nieuw bericht verschenen met daarin de plaatsen waar ik de afgelopen maanden heb uitgehangen! Het is geen probleem als dat niet het geval is maar voor de geïnteresseerde, go for it! 🙂 Zo hebben jullie toch wat tussentijds leesvoer van jullie goede vriend Yentl haha! Het bericht is te vinden onder -> Travel 2019 -> Where did I sleep?
Tot snel!
Veel Liefs,
Yentl Doggen
Day 100! (10/04/2019)
Hallo hallo allemaal!
Als 100 dagen alleen reizen geen goede reden is om deze blog te voorzien van een nieuwe post kan ik de blog even goed verwijderen. Maar niet getreurd haha, want jawel, hier is hij dan. We zullen er even geen rekening mee houden dat het net geen 75 dagen geleden is sinds de laatste post! Ik moet eerlijk toegeven dat ik bij het typen van die laatste zin toch zelf ook even moest slikken. 75 dagen is lang maar amai 100 zijn er weer net iets meer. Als je mij een paar jaar geleden dit had verteld zou ik alleen maar eens lachen en zeggen, welja, het blijft wellicht gewoon bij de droom. Maar neen hoor, hier ben ik dan, en dat zal zoals het er nu naar uitziet nog wel eventjes zo blijven 🙂
Tgohja, wat verteld ne mens zoal na 100 dagen alleen reizen? 😀 Het gaat hier goed? Ik heb nog nooit zoveel opeenvolgende dagen genoten van alles alles wat ik doe? Hoe komt het dat ik hier zo lang mee gewacht heb? De wereld is mooi? Het is mooi weer in Australië? Ik weet het zelf niet meer.. De vorige keer wist ik na twee weken al niet meer waar te beginnen, laat staan na 100 dagen, the shame is on me.. Maar goed, ik ben al blij dat mijn filmpjes het wel volhouden en eigenlijk nog blijer met al de leuke reacties van de mensen die (proberen te) volgen waar ik uithang.
Oke, terug naar de blog 🙂 100 dagen dat zijn als ik het mij goed herinner 99 nachten. Wel, was me dat even wat zeg haha. Dat zijn ondertussen maar liefst 80 nachten in 28 verschillende hostels. 28 verschillende hostels, jongens toch, haha, begint daar eens aan 🙂 Dat start bij de meest fantastische plaatsen en gaat tot de meest verschrikkelijke. We maken er altijd het beste van, maar af en toe is het letterlijk en figuurlijk toch eens een oogje dicht knijpen. Soms sta je stomweg verbaasd naar de douche te kijken omdat er gewoon warm water uitkomt. Soms is de rommel in de kamer erger dan mijn repetitiekot en mijn slaapkamer thuis tesamen, en dat wilt wat zeggen! Andere keren ben je al eens blij dat het YouTube filmpje dat je op de wifi wilt bekijken sneller was geladen dan 2 minuten, als je al niet boven de veel voorkomende limiet van 500mb bent gegaan. Andere hostels hier zijn volgens mij dan weer al jaren niet meer proper gemaakt. Maar oke, zo erg is het allemaal niet, de meeste hostels zitten gevuld met echt supertoffe mensen en dat is eigenlijk het belangrijkste. De luidruchtige Fransen die heel de nacht roepen (ze noemen het zelf praten) naar elkaar of de dronken Duitsers die tussen 3h en 6h meermaals het licht in de kamer moeten aandoen nemen we er dan maar gewoon bij. Toegegeven, mijn persoonlijke favoriet zijn toch wel de plastieken zakken van de mensen die vroeg uitchecken. Het is altijd een vreemd gevoel wanneer je om 7u in de ochtend wilt uitchecken en er om 6u30 achterkomt dat je de avond ervoor bent vergeten je rugzak te maken. Als er iets is waarvoor je mij uit mijn slaap mag halen is het toch wel dat. Ohja vergeet de ritssluiting niet regelmatig open en toe te doen of wat door de kamer te zwaaien met je zaklamp, niemand die dat merkt hoor, doe gerust 🙂
Verder waren er natuurlijk ook de 15 nachten in mijn campeerbusje toen ik aan de westkust van Australië bezig was met mijn 6000km lange roadtrip. Toch nog even vermelden dat die echt awesome was haha. Wanneer heb jij voor het laatst alleen in de auto 950km op één dag gereden, was me dat even een vervelende dag hoor 😀 Achja, zullen we maar zwijgen van de paar keer dat ik in het midden van de australische outback mezelf vastgereden heb in diep zand (ze hebben hier niet overal verharde wegen) en 3 uur in de australische hitte zonder schaduw moest wachten op iemand die me eruit kon trekken. Amai, dat waren nog eens tijden zeg. Maar ze waren het volledig waard, ik zou het zo overdoen moest het mijn budget voor die maand niet meer dan verdubbeld hebben 😀 Blijven er natuurlijk nog de 4 nachten over die ik op het vliegtuig, op de trein of in een bus heb doorgebracht. Niet dat ik een van die nachten geslapen heb, maar goed, het was buiten donker, dus ze tellen mee.
Ik heb eigenlijk helemaal niet het gevoel dat ik al zo lang weg ben. Na een tijdje begin je de verschillende periodes in de reis onbewust van elkaar te scheiden. Zo lijkt mijn trip naar Thailand of Cambodja niet van deze reis te zijn. Je zegt dan aan iemand dat je daar ooit geweest bent en pas later komt het besef dat het eigenlijk in deze reis was. De dingen waaraan ikzelf echt merk dat het ondertussen 100 dagen is, is wanneer je voor de derde keer shampoo of tandpasta moet kopen onderweg of wanneer je ziet dat sommige mensen die je onderweg tegenkwam al terug thuis zijn. Mijn 4 lege bussen zonnecrème zijn ook het vermelden waard, dat zijn er meer dan in mijn hele leven voor deze reis 😀 Zoals dat wel bij meer dingen is geraak je na een tijdje gewoon aan de situatie. Het klinkt nu precies negatief maar dat is het helemaal niet. Na 100 dagen rondreizen heb je gewoon al heel wat situaties gezien en kijk je niet meer op van de dingen die rondom gebeuren. Ik wil hier wel niets veralgemenen want sommige mensen blijven er in slagen om toch net weer iets ongewoons te doen, je komt wat tegen hoor.. Het meest positieve aan het reizen gewoon worden is dat telkens je op een nieuwe plaats komt je jezelf ook direct thuis voelt. Eens je weet waar de keuken en de badkamer is, ben je er thuis, snel wat mensen leren kennen en voor je het weet sta je aan de receptie twee extra nachten te boeken.
Anyway, dat zal het zijn voor vanavond, ik moet gaan slapen. Het is hier alweer laat, en je weet nooit wat 101 gaat brengen! (Maar je moet kloppen op 101 want de bel doet het niet! Toch even een droevig moment om te horen dat Samson en Gert ermee stoppen, het is nu echt bijna tijd om volwassen te worden haha). Nene, de volgende dag is voor mij vaak een evengrote verassing als voor jullie dus toch proberen er uitgerust aan te beginnen 🙂 Dat gezegd zijnde wil ik graag jullie bedanken voor het lezen en voor het volgen van alle filmpjes! Ik breng niet zoveel tijd op sociale media (of technologie in het algemeen) door maar sta toch elke keer te kijken van de reacties of de vind-ik-leuks en dat vind ik leuk! 🙂 Een extra shoutout naar degene die mij in de afgelopen 100 dagen een aantal keer gebeld hebben of regelmatig contact houden. Je bent natuurlijk niet verplicht. Maar met al dat alleen reizen is het wel duizendmaal geapprecieerd! Veel mensen om me heen maar niets zo goed als vrienden en familie 🙂
Tot snel! Ik beloof het deze keer! Maar tot dan zal ik jullie op de hoogte houden met mijn filmpjes! Het was fijn nog eens iets in het nederlands te kunnen doen 🙂 Love you all!
Jullie correspondent vanuit OZ,
Yentl Doggen
De onwerkelijke werkelijke droom (26/01/2019)
Hallo daar koud België! 🙂
Ondertussen zijn er al 16 dagen gepasseerd sinds mijn laatste post. 16 dagen die eigenlijk aanvoelen als drie dagen. De tijd gaat hier dan ook ongeloofelijk snel. Januari loopt op zijn einde en ik kan het bijna niet vatten dat dat betekent dat ik al een hele maand alleen aan het reizen ben. Ik kan het ook helemaal niet vatten dat het januari is want de temperatuur ging nog geen enkele dag onder de 30 graden. Maar ik kan jullie zeggen dat het hier goed gaat! Goed als in ik weet niet meer waar te starten als ik jullie wil vertellen over die afgelopen 16 dagen. Ingewijd worden door een monnik, muziekles geven aan kinderen, rondwandelen in Kuala Lumpur, Ho Chi Minh, Phnom Penh en nog vele andere plaatsen, zonsopgang aan Angkor Wat of zonsondergang aan de Petronas Towers zijn slechts een kleine selectie van wat het leven mij brengt op deze moment! Gelukkig voor jullie en voor mezelf ben ik alvast iets beter in het posten van mijn dagelijkse video’s. Op die manier kunnen niet alleen jullie een beetje volgen waar ik uithang, maar kan ik zelf ook bijhouden wanneer, waar en met wie ik welke dag heb doorgebracht. Voor het verwerken van de dagen heb ik nog geen tijd gehad, voorlopig is het leven en beleven en alles samen één grote onwerkelijke werkelijke droom.
Heb ik daar ergens alleen reizen gezegd? Dat woord mag je opsplitsen in twee delen. Want we reizen hier all als een! Elke dag opnieuw, zelfs op de meest afgelegen plaatsen vinden wij reizigers elkaar om de dag, soms meerdere dagen of soms maar voor een uurtje de tijd samen door te brengen. Samen iets eten, iets gaan drinken, in de bus zitten, dingen bezoeken of gewoon aan het zwembad liggen is wat we hier dagelijks samen doen. En daarbij houden wij geen rekening met hoe je eruit ziet, waar je vandaan komt, waarom je alleen aan het reizen bent of welke andere vreemde onderverdeling dan ook. De momenten dat we hier echt alleen zijn, zijn ook de momenten dat we daar bewust voor kiezen. Wanneer je even genoeg hebt van de small-talks of wanneer je de tien mensen die je die dag bent tegengekomen weeral eens niet meer uit elkaar kunt houden..
Ohja, had ik jullie al verteld over de koude douches in de hostels? Of over de mensen die midden in de nacht het licht met het nodige lawaai aandoen? Of misschien de hostels waar de kakkerlakken over de vloer lopen? De lange oncomfortabele busreizen? Of de rugzak die je soms een hele dag moet meesleuren in dit warme weer? Absoluut niet! Het leven is te goed hier, dus die dingen nemen we er met plezier bij! 🙂
Veel liefs, zie jullie allemaal graag.
Tot snel, Yentl.
(Filmpjes zijn te bekijken op Instagram (@yentldoggen), op YouTube onder de zoekterm Yentl Doggen Travel of op mijn website!
Reizen door Azië! (10/01/2019)
Hallo daar thuisfront! 🙂
Ondertussen is mijn reis al aan zijn 10de dag toe en is het dus stilletjes aan tijd voor een tweede post! Zoals de meeste onder jullie al weten heb ik besloten op Instagram (@yentldoggen) van elke dag een korte samenvatting-video te posten. Voor degene die geen Instagram hebben en er ook geen willen aanmaken post ik ze ook op Youtube! Ik zal op het einde van deze post de link delen! 🙂 Het is van hieruit alvast superleuk om te zien dat ik steeds nieuwe volgers heb op deze blog en mijn video’s leuk worden gevonden! Bedankt daarvoor! Ik zie jullie ook supergraag! ❤️ 🙂
Mijn reis zet zich hier in snel tempo voort en op deze 10de dag heb ik de overstap gemaakt van Thailand naar Cambodja. Wat eerst een vrij eenzame avond leek te worden is uiteindelijk uitgedraait in opnieuw een avond in leuk gezelschap! Minder soloreizigers hier dan op mijn vorige bestemmingen maar voorlopig doet mijn sociale capaciteit zijn werk :). Voor de afgelopen dagen heb ik de bijnaam ‘the matchmaker’ gekregen. Dit omdat ik alle mensen die ik in Bangkok heb leren kennen heb gekoppeld met de soloreizigers die ik in Chiang Mai heb leren kennen. Mijn plannen gingen helaas een andere richting uit maar dat hield de mensen daar niet tegen om me nog steeds foto’s te sturen van hun avonden samen. Over Thailand kan ik vooral zeggen dat het er heerlijk was! Ik ben er maar relatief kort geweest maar denk dat ik er heb uitgehaald wat er uit te halen was op deze tijd. Naast het leren kennen van de grootstad Bangkok heb ik kunnen kennismaken met het klassieke Thailand in Ayutthaya en het iets wat rustigere Noorden in Chiang Mai. Supertof en opnieuw klaar voor het volgende avontuur. Thailand was alvast een goede starter voor deze reis want met Cambodja binnen te komen ben ik volgens mij ook 50 jaar terug in de tijd gegaan. Benieuwd wat de volgende dagen gaan brengen maar met Ankor Wat in het vooruitzicht ziet het er niet slecht uit!
Wat het reizen zelf betreft ben ik al helemaal aangepast aan de situatie van een soloreiziger. Elke dag is het een beetje overleven op de onvoorspelbare situatie en niet weten wanneer je precies gaat slapen. Ook niet weten welke dag het is of wat je de volgende dag gaat doen is dagelijkse kost. Het is elke dag opnieuw opzoeken wat de topattracties in de buurt zijn of in welk hostel je deze keer gaat terecht komen. Mijn impulsiviteit beleeft hier alvast gloriemomenten en dat mag best nog even zo blijven. Ik heb het hier naar mijn zin. Dat gezegd zijnde hoop ik dat dat voor jullie ook zo is. Maak iets moois van 2019. Hoewel ze hier de 5de februari pas nieuwjaar vieren is happy new year (maar dan op zijn Aziatisch gezegd) hier nog steeds van toepassing!
Veel liefs, jullie Aziatische correspondent, Yentl
YouTube: https://youtube.com/channel/UCdgG-TGuHJdLocnEnZDp4kQ/videos
First days! (03/01/2019)
Hallo allemaal!
Het is zover, mijn eerste blog-post! Ik ging normaal gisteren al eentje schrijven maar dat is er wegens omstandigheden niet van gekomen 😀 Na lang op het vliegtuig te zitten met een maar nipte tussenstop in Moskou ben ik wel zoals plan aangekomen in Bangkok, weeral zonder slaap weliswaar want ik vond het opeens nodig om ‘Friends’ 10u lang te binge-watchen.. Dat gezegd zijnde heb ik ook gisteren het plan voor een rustige dag en avond helemaal overboord gegooid. De adrenaline van alleen in Bangkok te zijn heeft ervoor gezorgd dat ik mezelf helemaal heb laten verdwalen in de stad en s’avonds met andere solotravellers het nachtleven van Khao San Road ben gaan verkennen! S’avonds groot maar dus ook s’morgens want vanmorgen na het ontbijt ben ik samen met iemand van het hostel naar The Grand Palace, Wat Phra Kaew en Wat Pho geweest! Op de middag zijn onze wegen helaas gesplit maar desalniettemin kwam ik op mijn boottocht op de Chao Phraya River alweer een andere reiziger tegen waarmee ik Wat Arun en de mega crazy Chinatown heb bezocht! Ingecheckt in mijn nieuwe hostel zijn we met de mensen op onze kamer streetfood gaan eten bij de kraamtjes hier in de buurt! 🙂 Vandaag wel een rustigere avond want morgen ga ik weer weet ik veel wat doen, net zoals op alle dagen hier! Heerlijk! En dat geschreven van aan de rooftop bar in het hostel in Bangkok! Kan slechter niet?
Jullie zijn alvast enorm hard bedankt voor het volgen! Het is naast mijn eerste grote soloreis ook mijn allereerste blogpost! Wie weet wat er hier allemaal nog gaat gebeuren? 🙂
Love you all! ❤️ Yentl
